Bijna 25 jaar getrouwd, 3 grote kinderen en een dilemma.
Enkele familieperikelen zorgden nu niet direct voor de meest
ideale feestomstandigheden en we besloten het daarom maar binnen ons gezin te
houden. Dat neemt niet weg dat ik graag iets bijzonders voor mijn vrouw wilde
organiseren. Na 5 jaar verkering op dezelfde datum getrouwd en nu dus in totaal
30 jaar bij elkaar. Dat is ruim 2/3 van mijn leven.
Voor deze dag had ik dan ook een mooi ochtendprogramma
opgesteld: 25 rode rozen (van het type ‘Passion’ volgens de bloemist), een
poster van twee meter hoog met onze eerste verkeringsfoto van 30 jaar geleden
en de tekst van Elvis Presley’s nummer ‘True love travels on a gravel road’
(Dat er in die tijd ook wel eens een hobbeltje op de weg is geweest kan
iedereen die zo’n afstand heeft afgelegd vast beamen) en een verrassend ontbijt
op bed.
Nu ligt haar verwachtingspatroon inmiddels behoorlijk hoog
bij dit soort bijzondere gelegenheden.
Dat heb ik aan mijzelf te danken overigens. Een tip voor de
heren (dit is een selectie uit mijn oeuvre):
-
Altijd bloemen en bij voorkeur rode rozen in het
juiste aantal op bijzondere dagen. Een witte er tussen voor het jaar dat gaat
komen maakt het helemaal af.
-
Zomaar een enkele roos op zomaar een willekeurig
moment met daaraan een kaartje met een persoonlijke tekst. De rozen vergaan, de
kaartjes blijven bestaan...
-
Op haar 40e verjaardag 40 ballonnen met
helium gevuld en aan iedere ballon een kaartje met een wens of boodschap gedaan
(met drie kinderen betekent dat ieder 10 kaartjes). Laat de ballonnen ’s ochtend in de slaapkamer los
en ze blijven prachtig tegen het plafond zweven.
-
Op ons 12,5 jarig huwelijk een ring met diamant om
het voetje van een champagneglas gemaakt (kost een paar glazen maar het effect
is geweldig!).
-
Haar twee ringen na een ongelukje tot een lemniscaat
, een oneindige acht, laten maken en dit op onze twintigjarige huwelijksdag
teruggegeven...
Dat het een ring moest worden had ik al besloten. En dat er
25 diamanten in moesten ook. Alleen had ik nog geen idee hoe ik het dit keer
zou verpakken... Tot ik een glas ijsthee in een restaurant dronk en de
ijsblokjes hoorde rammelen (is dat het juiste woord?).
Aldus geschiedde het dat ik een Tupperware bakje halfvol met
water heb laten bevriezen, de ring er in gelegd en vervolgens volgegoten met
water en verder laten bevriezen. Kijk... dat betekent dat ze nog wel voor me
moet smelten om er achter te komen wat er in dat blok ijs zit...
Nawoord: ik zal het niet mooier maken dan het is. De middag
voor de dag heeft ze het blok ijs in de koelkast gevonden en kon de ring zien
zitten. We hebben het blok ijs van ± 15x15x15 cm in een grote vaas gelegd. Het
heeft ruim 3 uur geduurd voordat de ring los kwam.
Auteur: Jan Machiela | 2009
Reacties
Een reactie posten