Een goede vriend van me is één van de toonaangevende kappers in
Nederland. Ook internationaal is Erik een gerespecteerd vakman die voor een
gerenomeerd merk in haarverzorgingsproducten shows en demonstraties verzorgt in
binnen- en buitenland. Aangezien mijn haar blijft groeien zien we elkaar
minimaal één keer per maand in de salon en hebben dan genoeg stof om over te
praten.
Zo vertelde hij me onlangs dat hij een aantal metamorfoses voor
een bedrijf had verzorgd. Personeel van het betreffende bedrijf, met een
representatieve functie, kregen een complete haar- en beauty behandeling
aangeboden van de werkgever.
Het was Erik inmiddels opgevallen dat veel van zijn klanten, het
grootste deel volgens hem, alleen maar met het uiterlijk bezig is. Dat merkt
hij vooral wanneer ze binnenkomen en aan de uitgebreide manier waarop ze hem
uitleggen wat ze willen veranderen, welke kleur en welke lengte.
Het verhaal van een mooie, jonge vrouw die erg druk met haar
carrière bezig was had vooral indruk op hem gemaakt.
Ze kwam meestal gehaast binnen, net op tijd, en leek vaak wat
afwezig met haar gedachten tijdens het knippen.
Bovendien kon ze vreselijk heftig reageren als iets haar niet
helemaal naar wens was. Eigenlijk vond hij het een vreselijk vrouw, ondanks dat
ze een geweldige baan, een mooie auto, een prachtig lichaam had en altijd op en
top verzorg was.
Terwijl Erik een kop thee voor me haalde moest ik denken aan een
klant die een autobedrijf heeft. Zij vader was vroeger een echte handelaar
geweest, waarbij het woordt handelaar niet voor betrouwbaarheid stond.
Begrijpelijk dat veel mensen daar nog zo over denken als je weet wat een
gebruikelijke manier van werken was in die dagen.
In de handel was het een kunst om een auto op de markt zo mooi
mogelijk te presenteren om kopers te trekken. Het meeste geld kon worden
verdiend als een auto met een slechte motor, veel kilometers maar mooi
plaatwerk, op de markt kon worden verkocht. De vader had het vroeger zelfs
gepresteerd om houten zuigers in de motor te zetten en de auto naar de markt te
slepen. Wanneer een geïnteresseerde de motor wilde horen lopen, dan klonk dat
gewoon goed. Aangezien de auto er optisch geweldig uit zag en er voldoende
onderhandelingsruimte was, kon de koop vaak snel worden gesloten. Reed de koper
de straat uit, dan waren de houten zuigers letterlijk verbrand en hield de auto
er gegarandeerd mee op.
In de stoel naast me ging het gesprek over eten. De vrouw vertelde
aan haar kapster dat ze een nieuw recept had uitgeprobeert en dat het niet
helemaal gelukt was. Wat was het geval? Ze had iets niet volgens recept gedaan
waardoor de kleur van het gerecht er niet bijzonder smakelijk uitzag. De smaak
was, zo had ze zelf geproeft, bijzonder goed en daarom had ze het toch maar op
tafel gezet.
De gehele familie weigerde te proeven omdat het er ‘niet uitzag’.
Toen ze zelf een bord vol had opgeschept en ging eten, nam de rest toch maar
een hapje om de pan vervolgens helemaal leeg te eten.
Ik kon een glimlach niet onderdrukken en toen mijn blikken in de
spiegel die van de vrouw kruisten, vroeg ik haar; ‘Is het uiterlijk dan
belangrijker als de smaak? Blijkbaar wel,’ antwoorde ze.
Het kopje thee smaakte lekker, en tijdens het föhnen kwam er een
vraag bij me op. Is de binnenkant belangrijker dan de buitenkant of is het
andersom? Een lekker gerecht wordt niet zomaar geproefd als het er niet
smakelijk uitziet. Een lelijke auto wordt niet gemakkelijk verkocht. Het
antwoord is waarschijnlijk: geen van beiden en allebei tegelijk. Een mooie
binnenkant krijgt in de meeste gevallen niet de kans om gezien te worden als er
geen aantrekkelijke buitenkant is die de aandacht trekt.
Toen we naar de balie voor in de winkel liepen werden we
gelijktijdig afgeleid door een prachtige klassieke sportwagen uit de jaren ‘50
die voor de deur stopte. Het indrukwekkende geluid verstomde toe de motor werd
afgezet en de eigenaar uitstapte. Inmiddels waren Erik en ik naar buiten
gelopen en bewonderden de koets die nog mooier dan nieuw stond te glimmen.
We maakten volop complimenten naar de eigenaar waarop hij spontaan
begon te vertellen over de restauratie van de auto. Hij was begonnen om de
motor te demonteren en die volledig te reviseren. Voordat de gereviseerde motor
was teruggeplaatst is de carrosserie volledig onder handen genomen. Met hulp van
allerlei specialisten was de auto beter dan ooit tevoren.
Een paar dagen later sprak ik Erik opnieuw en het eerste waar we
het over hadden was die bloedmooie, volledig gereviseerde, beter als nieuwe
sportwagen. ‘Volgens mij is dat de manier, zei ik tegen Erik. ‘Ik weet wat je
gaat zeggen’, viel hij me in de rede. ‘De binnenkant en de buitenkant moeten in
balans zijn. Als je alleen aandacht voor je uiterlijk hebt ben je letterlijk
oppervlakkig, maar als je alleen aandacht voor je innerlijk hebt, laat je
niemand zien hoe mooi je bent’.
Of zoals de eigenaar van de sportwagen het formuleerde; ‘zorg dat
alles goed loopt, maak er dan wat moois van, wees er zuinig op en geniet met
volle teugen!’
Auteur: Jan Machiela | 2003 | www.eengoedgevoel.nl
Reacties
Een reactie posten