André is een man die, na jarenlang de meest uiteenlopende bedrijven te hebben ‘gemanaged’, van zijn pensioen is gaan genieten. Af en toe een advies of een interim klusje houdt hem van de straat. Maar ook het ritselen en regelen zorgt er voor dat hij niet veel thuis is.
Zo keek ik er niet eens van op toen hij op een dag vertelde dat hij in Ghana een kippenfarm had gekocht. Het verhaal ging als volgt: André ontmoette een Ghanese student aan de Landbouwhogeschool in Deventer die terug wilde naar Ghana. Van het één kwam het ander en zo was André eigenaar van een kippenfarm in Ghana, met zijn afgestudeerde landbouwingenieur als directeur en beheerder.
André gaat met enige regelmaat naar Ghana. Via het ritselen en regelen gaat er dan vaak een zeecontainer mee met auto’s (Toyota busjes zijn erg gewild in Afrika), autobanden, machines, haardrogers (voor de kapsalon van de dochter van het stamhoofd), en wat er maar gevraagd wordt. En iedere keer komt hij met de mooiste verhalen terug. En deze ene past helemaal in dit boek.
‘Tegenwoordig kom ik met lege tonercartridges terug uit Ghana’, begint Andrè, terwijl ik hem een kop koffie inschenk. ‘Dat is mooie handel. In Ghana worden originele merkcartridges gebruikt voor printers en als die leeg zijn, zijn ze in Nederland goed geld waard. Ze worden weer gevuld en als goedkoper en milieuvriendelijker alternatief verkocht.’ Hij vertelde in geuren en kleuren hoe hij een netwerk van telefoonkaartverkopers en kleine winkeltjes had ingezet om de cartridges in te kopen en hoe dat intussen voor behoorlijke aantallen had gezorgd. Eenmaal in Nederland bleef er nog een aantrekkelijke marge over.
‘Wat die Ghanezen me allemaal vragen, je houdt het niet voor mogelijk’, vervolgt André zijn verhaal. ‘Wil je een videorecorder voor me meenemen, twee banden, maat 205x17, een koelkast, liefst met vriesvak, een waterpomp (merk en type zelfs genoemd)’. ‘Ik kan wel een lijndienst opzetten als ik alles zou meenemen’. ‘Dat kun je toch niet allemaal doen?’ vroeg ik hem verbaasd. ‘Nee, natuurlijk niet’, zei hij’. Zijn ze dan niet teleurgesteld als je de volgend en keer komt en de ‘bestelling’ niet meebrengt?’, vroeg ik. ‘In het geheel niet, want ze rekenen nergens op, dus kan het alleen maar mee vallen, lacht hij. Ik begreep er niets van en vroeg door hoe dat mogelijk is. Dat had André ook gedaan en die vraag had hem in een klein kerkje op het Ghanese platteland gebracht waar de lokale dominee in de zondag preek het antwoord gaf.
‘Toen God Adam had geschapen gaf hij hem een vrouw. Het paradijs op aarde was compleet. Het ontbrak hen aan niets. En toch, op een dag, konden Adam en Eva de verleiding niet weerstaan...’ bulderde de indrukwekkende zwarte dominee. ‘Op het moment dat Adam een hap van de appel nam, de vrucht die God hen uitdrukkelijk had verboden om te eten, kwamen er donkere wolken over het paradijs, gevolgd door een aantal verblindende lichtflitsen. De wolken scheurden open en als vanuit een oneindige diepte klonk de vertoornde stem van God.’ ‘Adam’, sprak Hij,’ wat ben je in hemelsnaam aan het doen?’
‘Eh, ik, ik, neem een, eh, hapje van een appel...’ stamelde Adam. ‘Een appel?’ zei God. ‘Een appel?’ Dit is een appel van de boom die, zoals je heel goed weet, verboden vruchten draagt.’ ‘Maar’, zei Adam, ‘eigenlijk was het Eva die mij de appel gaf.’ ‘Dat veranderd niets aan de ernst van de zaak’, antwoordde God, ‘ Ik heb je Eva gegeven. Jullie zij één en daarom samen verantwoordelijk.’ ‘Maar...’ probeerde Adam nogmaals zichzelf vrij te pleiten, ‘ik heb toch niet om haar gevraagd?’
Even bleef het stil. Er hing een bijzondere spanning in de lucht en Adam en Eva durfden niets meer te zeggen. ‘Jij hebt inderdaad niet om haar gevraagd Adam. Daarom heb ik het volgende besloten. De mens zal voortaan om alles moeten vragen wat ze wil hebben.’
En dat heeft de Afrikaan dus onthouden. Sterker nog, ze brengen het nog steeds in de praktijk, blijkt uit de verhalen van André. En als ze het gevraagde niet krijgen is er geen boosheid of verwijt, maar wordt de vraag gewoon opnieuw gesteld. Aan André of een ander. Tot het resultaat er is of de behoefte of noodzaak voorbij is.
Hoe anders gaat het vaak in onze dagelijkse, beschaafde westerse realiteit.
Reacties
Een reactie posten